سلام

یه تصمیم گرفتم به بزرگیه یه عمر،  یه زندگی ، یه جوونی . آخر هم اونی که فکر میکردم نشد همیشه فکر میکردم انتخابم یه جور دیگه بشه ولی میبینم که دارم به شرایط جواب میدم تا دل خودم البته ناراحت نیستم میدونم آینده خوبی خواهم داشت میدون میتونم روی کسی که انتخاب کردم حساب کنم ولی بازم یک کم دلشوره دارم . می ترسم من کم بیارم و نتونم حرفشو بفهمم . دلم میخواد اونایی که میگه همه درست باشه و بهشون برسیم البته با کمک خدا .

فقط این وسط یه دل شکست که امیدورام خدا منو ببخشه چون خودمم خیلی دوسش داشتم و دارم ولی خب خیلی چیزای مهمتر از این وجود داره  که نمیشه نا دیده گرفت و باید بهشون نگاه کرد و به راه ادامه داد وگرنه اون جاهایی که باید ازشون استفاده کنم کمبودشون باعث میشه بقیه راه سخت بشه برای همین راهمو ادامه میدم و امیدورام که مقصدم همون جایی باشه که میخواستم و همیشه میدیدم .